Waar de natuur mijn gids is
Als kind keek ik vaak naar de wolken, verdwaald in mijn eigen wereld van verwondering. Ik voelde veel — soms te veel — en merkte dat ik nét een beetje anders was. Alsof de wereld wachtte om opnieuw ontdekt te worden.
Het leven leidde me langs paden van rust en onrust. Toen mijn lichaam zei: “stop,” leerde ik écht luisteren. Die pauze gaf ruimte aan mijn eigen ritme, een zachte uitnodiging om te vertragen en te voelen wat er is. De natuur liet zacht haar wijsheid voelen, en ik leerde stil te worden.
Een breuk bracht oude emoties mee — angst, verdriet, onzekerheid. Toch gaf die stilte me ruimte om diep adem te halen, mezelf te ontmoeten, en verwachtingen los te laten.
Van Zoom-meetings en to-do lijstjes naar vrijheid in de natuur
Er was een tijd van moeten. Nu kies ik voor vertraging en balans — zonder druk, zonder streven. Niet om te veranderen, maar om te herinneren wie ik écht ben. Met nieuwsgierigheid volgde ik de lessen van het bos, die steeds weer fluisteren over eenvoud en verbinding. Het woud werd mijn thuis, een plek waar de wind zacht spreekt en rust woont. Het leven dat klopt, is vrij — vrij van moeten, vrij om te zijn.
Verdwalen biedt ruimte voor improviseren
Mijn pad ontvouwt zich zonder haast, met vertrouwen in de tijd die het vraagt. Soms verdwijn ik in de stilte van verre landschappen, altijd terugkerend naar de zachte kracht binnenin.
Ook mijn schaduwen verdienen liefde. Groei is geen rechte lijn, maar een tedere dans van vallen en opstaan. En altijd is er die stille kern — een milde kracht die omarmt en draagt.
Thuiskomen in de natuur
Hier leef ik nu, vanuit die kern, met mijn intuïtie als gids. Ik deel mijn reis voor wie wil herinneren hoe het voelt om te leven vanuit rust, eenvoud en verbinding. Niet door te veranderen, maar door te landen.
I LOVE SLOW LIVING
Ik vind schoonheid in het kleine – in lichtkunst die fluistert, in een onverwacht stukje street art op een muur.
Design en film raken me, zeker in de stilte van een filmhuis, waar verhalen langzaam binnenkomen.
Boekwinkels, koffietentjes en markten laten me dwalen en thuiskomen tegelijk.
En telkens weer verwonder ik me, als een kind, in theaters en musea waar de wereld zich opnieuw ontvouwt.
Het zijn de zachte, bijna onzichtbare momenten die mijn leven kleur geven.
Voor wie de weg even kwijt is – of juist zin heeft om te verdwalen
Soms heb je geen kaart nodig,
maar iemand die naast je loopt.
Iemand die de stilte begrijpt,
en je herinnert aan wat je eigenlijk al lang weet.
Ik ben er niet om je te fixen,
maar om je te helpen thuiskomen.
In jezelf.
In de natuur.
In het nu.