Van Ede via Bussum de stad van Dante en de liefde.

Goed voor je darmen is goed voor je mentale toestand.
De vrijdag voordat ik naar Italië vertrek is wat hectisch. De week ervoor besloot ik spontaan om mee te doen aan de marathon van Verona. Drie verschillende marathons binnen 10 weken heb ik als ambitie. In Nederland heb ik geen opties meer om binnen mijn eigen “target” te blijven dus zoek ik mijn vertier in het buitenland.

Als vitaliteitstrainer- en coach verdiep ik me graag in alles wat vitaliteit te maken heeft. In het verlengde hiervan heb ik het laatste half jaar allerlei opleidingen, trainingen en workshops gevolgd. De afgelopen periode volgde ik een opleiding tot food coach. Eenvoudig gezond is deel 1. Men oh men wat heb ik hier van genoten en veel opgestoken. Mijn vitaliteit is enorm verbeterd door alle inspiratie en inzicht die ik heb opgedaan.

Wist jij bijvoorbeeld dat niet alles wat wij gezond noemen ook voor jou passend kan zijn? Kun jij het (emotioneel) wel verteren. Onze darmen hebben connectie met onze brein, dus onze gedachten. Met deze wijsheid snap ik waarom ik mijzelf vaak zo klote voelde en piekerde.

De groep is open minded groep waarin veel kennis is gedeeld. Ik heb besloten om begin volgend jaar het tweede en laatste deel te gaan doen zodat ik mijzelf daarna “holistisch” food coach mag noemen. Holi wat? Een zienswijze die uitgaat van dat doen wat juist is voor je body, mind & soul.

Afgezet worden in Venetië?
Een aantal dingen vielen mij op tijdens de reis naar het hotel in Venetië. Een daarvan was toen wij landde op de luchthaven van Venetië werden wij vriendelijk verzocht om rustig te wachten en pas op te gaan staan als de rij voor ons het vliegtuig had verlaten. Hmm ik dacht, lekker ZEN en kalm. Zo hoort het. Affein, er zijn natuurlijk altijd mensen die geen “Engels” kunnen of het gewoon niet willen horen.

Ongeduld, ego gedrag, niet kunnen inleven in een ander. Hier gebeurde het ook en iemand sprak de persoon op zijn gedrag aan. Fascinerend om te zien en hoe moedig om dat te doen terwijl de rest stil bleef. Het zou een actie voor mij kunnen zijn, alleen gebeurde dit vele rijen achter me.

Een ander opvallend evenement voltrok zich in de taxi naar het hotel. Ik kwam namelijk rond middennacht aan en er zou nog een bus rijden naar het Centraal Station Mestre.  Door de enorme rij mensen miste ik de bus en besloot dan maar om een taxi te nemen. Lekker snel, rustig en prima hoor. Wat is het prijskaartje? EUR 35,-- voor een rit van nog geen 15 minuten. Ik vraag me dan af. Is dit nu een eerlijke prijs? Of is de EUR 80,-- die ik aan de luchtvaartmaatschappij overmaakte voor een enkeltje naar Italië wel eerlijk en zuiver?

Ik krijg steeds vaker het gevoel dat ik liever dat betaal voor wat eerlijk en oprecht is dan ik misbruik maak van een situatie. Ja die levensstijl is kostbaarder, het geeft me ook meer betekenis en werkt zinvol. Ik gun iedereen namelijk wat hij/zij echt verdiend. In dit geval weet ik nog steeds niet wie nou echt eerlijke prijzen hanteert?

The way to Verona.
Mhah, tijd om mijzelf aan te kleden en de trein naar Verona te nemen. Een klein uurtje verder en ik ben in een prachtige romeinse stad aangekomen. Ik heb een hotel dichtbij de start van morgenochtend en ik kan vanaf mijn kamer de Arena inzien waar vroeger de “warriors” hun gevechten hielden.

First things first. Tijd voor een heerlijke Italiaanse lunch. Intuïtief trek ik een leuk tentje aan. Da Michele heet het, he dat ken ik volgens mij van de film met Julia Roberts. Eat, pray love. In deze tragische en gelijk romantische film gaat ze onder andere naar Napels om de lekkerste pizza ooit te eten. Deze ervaring wilde ik ook ooit voelen, dus 3 jaar geleden heb ik hetzelfde pizza restaurant bezocht. En inderdaad wat een zalige pizza was dat en voor nog geen 4 euro.

On topic terug naar Verona, de stad van Dante en dus van de Arena. Ik verslind een focciacia met een berg burrata ( goed voor de eiwitten) en wat heerlijke Italiaanse ham.  Na een echt vers bakkie espresso is het de hoogste tijd om mijn nummerbewijs op te halen. Een kleine 15 minuten later arriveer ik op het Expo Terrein. Wow. Dit ziet er al gaaf uit. Wat goed geregeld allemaal en ik krijg een fel rood shirt cadeau. Moet ik die echt aan vroeg ik? Nee hoor, your own choice. Mooi want ik heb het liefst mijn eigen shine outfits aan.

D- day.
Zondag ochtend word ik zoals iedere dag wakker rond 05.00. Zelfs hier doe ik mijn vaste rituelen en ben ik heel blij dat het hotel geregeld heeft dat ik eerder kan ontbijten. Een aantal andere runners kom ik tegen, uit alle windhoeken, mooi om die energie waar te nemen want er is een gezamenlijk belang. Uitlopen van de afstand die je aankunt. Iets voor 08.00 loop ik richting de start. Even checken of ik mijn mondkapje bij heb. Deze dien ik voor de start om te doen en aan te houden tot 500 meter erna. Toch wel bijzonder hoor, sta ik daar tussen al die nationaliteiten. Ik voel me vitaal en gelukkig dus kom maar op.

De marathon begint in de stad en gaat via het noorden richting de bergen en dan weer terug. Een volle ronde is ca. 21 km, kortom twee rondes behalen en dan heb ik een heerlijke pizza verdiend. Ik loop het eerste stuk waanzinnig lekker. Mogelijk heb ik als mantra voorgenomen om 13 km per uur te halen. Dit gaf de sportarts vorige week aan dat voor mij een mindfull achtige snelheid is, mits omstandigheden perfect zijn. Nu loop ik normaal 11 a 11.5 km per uur. Is die man wel goed dacht ik?

Kennelijk wel want ik heb het in me. De energie en vibes voelen heerlijk aan. Genieten langs al die historische gebouwen, wat een prachtige stad is dit. De eerste ronde ga ik als de brandweer, al ik dit kan volhouden dan kom ik binnen de 3 uur 25 binnen. Helaas blijkt er voornamelijk in de bovenbenen wat verzuring op te treden. Niet gek als ik bedenk pas 2 weken ervoor de Trail Run van 42 km te hebben voltooid.

Het laatste stuk is echt tandenbijtend. Ik voel me echt vitaal, alleen mn benen willen en kunnen geen 12 km per uur meer halen. Uiteindelijk na de motivatie van de mensen langs de kant kom ik binnen 3 uur en 39 minuten binnen. Mhah niet gek voor een eerste echte marathon op harde ondergrond.

Trots en voldaan krijg ik een mooie medaille, neem ik een vlogje op en ik richting het hotel. Helaas geen champagne, valt me nou weer tegen van ze. Een “cold shower” en ik ga die verdomde pizza, waar ik zo’n zin in had tot het laatste stukje opeten. Nog ruimte voor een dessert vrijhouden, wat een zalige dag.

After Marathon Adventures.
Nog voor 09:00 was ik het hotel weer uit. Ochtend rituelen, lekker ontbijt en klaar om is iets van de stad te zien. Ik besluit om een “Dante” route te nemen langs 30 bezienswaardigheden.  Ik vermaak me opperbest als ik wat koffietentjes tegen kom, nippend aan de meest lekkere capucinnho en altijd vergezeld met een taartje. Waarom? Omdat ik het VERDIEN.

Ik besluit een kijkje te nemen in het buitentheater oftewel de arena. Als Troy in zijn beste jaren loop ik veld op. Wie wil het tegen me opnemen schreeuw ik van de daken? Een paar Spanjaarden kijken me raar aan. Hoe ben jij aan een green pass gekomen zullen ze wel denken.
Ergens bovenin het stadion neem ik plek en denk ik terug aan de tijd. Wel gaaf hoor dat je zo’n gladiator bent en de uitdaging aangaat. Wat een moedige en dappere strijders waren dit. Misschien ben ik dit zelf ook wel geweest in een van mijn vorige levens.

Om Verona op een  sportieve manier af te sluiten heb ik een kaartje bemachtigd voor een thuiswedstrijd van Hellas Verona. De Serie A club speelt tegen het nietige Empoli. Het is een koude, regenachtige dag waarbij het aantal mensen wat deze arena binnendringt nogal tegen valt. Ik begrijp het wel, het is maandag, de tegenstander spreekt niet tot de verbeelding.

De wedstrijd zelf was aardig. Het leek op een gelijkspel af te streven totdat een speler van Hellas het op zijn heupen krijg. Diep in de blessuretijd verzorgde hij voor de beslissende 2-1. Tifosi van Hellas weer blij en ook ik kan met een gerust gevoel afscheid nemen van deze werkelijk waar heerlijke stad.

En nu?
Ik heb nog geen terug ticket gekocht en kan nog wel wat dagen hier verblijven om lekker te ontdekken wat er allemaal nog meer is. Er komt vast wel iets binnen qua ingeving in mijn dromen. De Dolomieten is jammer genoeg echt niet mogelijk gezien de toenemende sneeuw en het sluiten van de hutten in de bergen als voorbereiding op de aankomende winterperiode.

Laat los en just follow my GUT feeling.