Terugblik 2021 en we gaan door met Q2

Heerlijk nu de Lente er weer aan komt. Zonnestralen doen een mens altijd goed en mij dus ook. Het ondernemingsplan schrijf ik makkelijk weg. Uiteraard heb ik meerdere versies gecorrigeerd voordat die richting mijn contactpersoon gaat. Het is wel van belang dat zij in het plan geloven want anders dien ik toch echt te gaan solliciteren. En ja als 95% van al mijn diploma’s uit de verzekeringswereld zijn en ik daarbij resoluut aangeef daar nooit meer in te willen werken. Tja dan ligt er wel enige “druk” al ervaar ik dit niet zo.

Het plan zit gewoon goed in elkaar. Ik heb er goed over nagedacht en kan niet anders zeggen dat die klopt. Het enige waar ik geen effect op heb is de factor tijd. Ik weet gewoon niet wanneer ik er echt van kan gaan leven. Gelukkig en zoals verwacht ziet het UWV het in mijn visie en daarmee kan ik in ieder geval gebruik maken van de startersregeling.

Zie het dat zij mij soort van financieren om de brug te kunnen maken van een oud leven naar een nieuw leven. Overigens is het geen vetpot, bij lange na niet. Zeker als je bekijkt waar ik vandaan kom. Het geeft niet, ik kan goed rondkomen met iets meer dan een 1/3 van wat ik normaal netto verdiende. Daarbij bieden er allerlei mensen hulp aan. Zij vinden mijn verhaal zo inspirerend en geven aan dat ze mij, als het nodig blijkt te zijn, een tijdje financieel of qua dak boven mijn hoofd kunnen helpen. Eigenwijs zoals ik ben geef ik aan dat dit niet nodig is maar ik waardeer het gebaar zeker.

In april start ik ook met een nieuwe opleiding naast de eerdere opleiding tot slaapcoach. Doordat ik geïnspireerd ben geraakt in figureren als Tony Robbins en Michael Pilarczyk en geloof in positieve psychologie ga ik een NLP practitioner volgen. Dit betekent volle weekenden in de studiebanken, toch gek nu het Covid-19 nog zo voelbaar is. In de bossen verscholen in Amersfoort volg ik deze 19 daagse dag opleiding tot net na de zomer met andere geïnteresseerden. Een uiteenlopende groep waar ik moeite heb om mijn plekje te vinden. Ik merk op dat 90% van de mensen de opleiding volgt als een naar mijn mening variant op een 1 op 1 coaching programma. Anders gezegd deze mensen doen deze opleiding (nog) niet zoals ik om coach en trainer te worden.  Het is wat het is, ik ga er het beste van maken en blijf positief mijn heldere licht uitstralen. Of ze het nu leuk vinden of niet.

Uiteraard heb ik in mijn ondernemingsplan ook nagedacht over hoe ik mijzelf wil gaan "branden". Ik neem contact op met een identity fotograaf, een grafische vormgever en een website bouwer. Weliswaar ben ik er nog niet klaar voor, al is het goed om globaal aan te geven wie ik ben, waar ik voor sta en welke missie ik de wereld in wil sturen.

Bij “toeval” stuitte ik in dit kader op een prachtig branding programma. Alhoewel ik geloof niet in toeval. Bij mij is er sprake van synchroniciteit. Oftewel het dient zo te zijn, ik trek de juiste mensen zo aan. Ik bleek namelijk 9 maanden geleden een online test/ onderzoek te hebben gedaan welk archetype het meest bij mij zou passen. Dit was een momentopname want ik zat midden in mijn transitie werk van de oude naar de nieuwe Gerwin.

Gek genoeg kwam er toen iets uit wat ik allang vergeten was. Nu kreeg ik een reminder per mail en heb ik de test wederom gemaakt. De uitslag was volgens de oprichtster bijzonder. Want meestal is er een voorkeur van 1 of 2 en vaak zelfs 3 typen van de in totaal 12. Mocht je het leuk en interessant vinden. Neem een kijkje op haar site.

Tr-ibu – Native Branding, brand archetypes, Francien van Eersel

Mijn ideeën voor de transformatie van het oude pand op een van de voormalig kazerneterreinen waar voorheen de bierbrouwerij in zat kwamen in fasen binnen. Ik heb zoveel inspiratie opgedaan alleen merkte in de gesprekken met de beleidsbepalers al dat er niet veel ruimte is. Dit zit me ergens niet lekker want zo belemmer je iemands creativiteit. Daarbij is er op het nabije terrein een oude stormbaan. Nou voor deze strijder natuurlijk een geweldige omgeving om nieuw leven in te blazen. Een hindernis of obstakel parcour baan waar er mee voor de dag kan komen en men lekker met elkaar bezig kan zijn. De Gemeente Ede ziet dit anders. Ja er mogen wat simpele speeltoestellen op en het terrein zal een aantal keer gebruikt worden voor evenementen.

Ja je leest het goed. En wel food evenementen, tenminste die bleken er gehouden te zijn. Nou ik val van de ene in de andere verbazing. Ach bij het lezen dat het World Food Center erachter zit begrijp ik het wel.

Willen wij niet met zijn allen dat men vitaler gaat leven?

Meer in beweging komen, gebruik maken van de helende werking van de natuur, verbinding zoeken met elkaar. Kennelijk niet, althans ze zeggen het wel alleen de daden ontbreken. Verder vind ik het ergens respectloos dat waar vroeger de strijders van ons land werden getraind dit nu voor eten en drinken te gebruiken. Is er nou echt geen ander plekje voorhanden waar men kan borrelen en snaaien?

Uiteindelijk lever ik naar eigen mening een mooi plan en vision board af.  Er blijken overigens meerdere initiatieven te zijn vanuit ondernemend Ede. Heel goed want dat daar een vitaliteitscentrum dient te komen, daar sta ik 100% achter. Gezien de expansie denk ik overigens niet dat 1 een voldoende gaat zijn. 

In deze periode ben ik qua trainingsopbouw lekker aan de gang. Ik train op verschillende ondergronden en disciplines. Om de benen wat te testen en toch soort van de bergen op te zoeken besluit ik de Dutch Mountain Trail te gaan lopen. Een parcour in Zuid Limburg en de grenzen van België en Duitsland. Hierbij wandel ik zo’n 130 KM in 4 dagen en beklim ik de 7 “hoogste” bergen van ons land. Werkelijk waar een prachtige route die start in Heerlen en eindigt in Maastricht. Ieder dag heb ik 5-6 uur gewandeld, vriendelijke mensen ontmoet, lekker kunnen eten, heerlijk overnacht en de nodige inzichten verkregen. Heerlen staat daarnaast bekend om haar street art. Echt een aanrader mocht je in de buurt zijn. De overnachting in Noorbeek zou ik niet snel vergeten. Zo’n schattig dorpje, omringd door wijnvelden en heuvels.

In mei begin ik ook om een groepje te trainen en wat losse mensen te coachen op vitaliteitsgebied. Dit doe ik kosteloos omdat ik het graag wil leren. Een groepje vrienden die niets hebben met wandelen, hardlopen en trail en obstakel runs hebben wel oren naar het trainingsprogramma. Win/ win voor beiden. We starten met een programma om binnen 9 weken een klein half uur te kunnen hardlopen. Het doet me goed om de eerste weken al direct vooruit gang te zien. Niet alleen in de afstand maar voornamelijk in de bereidheid om elkaar te helpen. Daarbij zien ze ook in dat er door inspanning, de nodige groei en ontwikkeling kan worden gerealiseerd. Ik geniet van binnen als ik mensen vooruit zie gaan.