Just a little side step from TRAIL RUNNING towards CITY RUNNING

De hoogste tijd.
Om richting Eersel te gaan. Wablief? Nou een plekje in het zuiden van ons land, tegen de Belgische grens aan. Niet om bijdehand te doen, ik kende het al. Zo reed ik hier eind vorig jaar ook. Vanaf Eindhoven ging ik toen aan mijn 2^e marathon beginnen. De Trail Run in Balen. En toen passeerde ik dit mooie natuurgebied.

Het is vanaf Ede bijna 1,5 uur slenteren. Niet te doen via het OV. Dan maak ik een bewuste keuze om de auto te nemen. Weliswaar een benzine auto, gelukkig niet het meest vervuilende model. Ik ben van plan om iets elektrisch terug te kopen als het huis van mijn overleden moeder definitief is verkocht. En het allerliefste zo’n oude, omgebouwde VW bus. En ja uiteraard dan de elektrische vorm. Geen goedkoop geintje. Ik vind het de investering dubbel en dwars waard. Heerlijk dat vintage.

In Ede was ik zo “verstandig” om nog een behoorlijke eiwit-shake te nemen. Ergens bij Volkel in de buurt geeft mijn blaas mij een signaal. Now or never. Ik stop bij een Macdonalds. Dat meen je niet?

Shot cafeïne kan heilzaam zijn.
Tja die was open. En ik had behoefte aan een shotje cafeïne. Het blijkt (uit) onderzoek dan een koffie zo’n uur voor de start zeer effectief is voor duurlopen. Nou dat wilde ik nu wel eens proberen. Geleegd en gevuld continueer ik richting Eersel. Ik kom op tijd aan. Voldoende tijd om alles voor te bereiden. Waaronder wat losmaakoefeningen. Ik rek en strek altijd na de RUN. Een groepje Runners staat al klaar en na een instructie van een van de event managers mogen we van start. Ik heb gekozen voor de 30KM run. Dit in de wetenschap dat ik morgen ook een run van 15 KM heb gepland. Bewust om te kijken of het lukt om zo snel te herstellen. De route zelf is zalig. Door enorm mooie natuurgebieden, in alle rust, waar je de vogels hoort zingen, de zon af en toe doorkomt en het steeds lichter en lichter in mijn hoofdje wordt.

Healing.
Voor mij is RUNNING uiteraard een vorm van beweging. Het is ook mijn vorm van therapie en meditatie. Hoe meer ik beweeg en vooral hoe langer zorgt voor een meditatief gevoel. In combinatie met de natuur werkt dit voor mij daarnaast super helend. Ik kan daardoor zeer diepe lagen bereiken die ik daarvoor niet durfde aan te kijken. Best handig voor de mensen die geen zin hebben in een behandeling ala Dokter Rossi. Voel wat bij jou past en ga daarmee aan de slag. Net zo lang aanpassen totdat het resoneert en je verder helpt in je persoonlijke groei en ontwikkeling.

Ik focus me in deze RUN behoorlijk op mijn onlangs aangeleerde techniek. Ik ben zo blij dat dit op mijn pad kwam. Ik liep echt behoorlijk krom en inefficiënt. Voeten naar buiten, landend op de hiel. Voeten compleet onder de blaren, vaak last van enorme spierpijn in kuiten en bovenbenen. En af en toe als toetje nog wat kniepijn. Naarmate de RUN langer en langer werd diende dit aan. Tja ik dacht dat dit er allemaal bij hoorde?

Meer bereiken door "slim" te zijn.
Ja een beetje spierpijn is oké. Voor de rest kun je meer bereiken door minder inspanning en blessurevrij. Gewoon door juist te leren (hard)lopen. Stapje voor stapje krijg ik de techniek onder de knie. Super mooi proces om mee te maken. En het voelt helemaal goed. Ik merk het vandaag ook. Ik loop super eenvoudig. Toch op een behoorlijk TRAIL RUN tempo. Zeker niet te snel, dat komt wel. Eerst de basis op orde hebben. Na 30 KM komt de finish in het zicht. Ik heb de RUN met enorm veel plezier en stralend uitgelopen.

Net over de eindstreep kom ik een groepje vrouwen tegen. Zij staan klaar om te starten. Ze zien mij aankomen. Een reageert. Kijk hem dan. “Hij ziet er totaal niet vermoeid uit na zo’n intense RUN” Ik lach (nog meer) en deel ze mee dat het inderdaad met speels gemak vandaag ging. Heel benieuwd naar hoe ik mij morgen voel?

Zondags word ik mentaal zeer fris wakker. Ik heb er zin in.
Geen idee of mijn benen ook alweer vitaal zijn. Ik kom er vanzelf achter. Ik volg mijn stappenplan voor de ochtend. Ik werk heel gestructureerd. Bijna defensie/krijgsmacht of leger made. Nou ik heb daar nooit ingezeten maar heb er wel steeds meer respect voor gekregen. Met discipline, moed en vertrouwen kun je veel bereiken. Eerst bij jezelf en vervolgens bij de ander. Anyway rond 08.00 heb ik alle voorbereidingen zo’n beetje wel gehad. (ik zal er binnenkort met een losse BLOG post een aantal met jullie delen) Tijd om de auto te starten en nu richting Beek te rijden. Een klein gehucht nabij de Duitse grens. Met andere woorden. Richting Arnhem en vervolgens de kant op van Oberhausen.

Daar aangekomen voelt het nog allemaal prima. Er zijn veel mensen op pad. Kennelijk een bekende hardloopwedstrijd in de omgeving. Ik parkeer netjes de auto en loop richting de entree. Tijd voor mijn naamkaartje en tracker. Dat loopt allemaal gesmeerd. Ik heb tijd over. Even een stuk lekker, rustig en ontspannen inlopen. En om 09.30 is het tijd om te starten. Helaas geen Trail Running perikelen. Iedereen start op hetzelfde moment. Een grote mierenhoop. Hmm we zijn Covid-19 echt vergeten he.

BRRR
Het is nogal frisjes. Ik heb mijn muts en handschoenen nog op. Ik kan ze, als ik dat wil, altijd in mijn Trail vestje kwijt. We lopen als een soort van kuddevolk achter elkaar. Ik heb er moeite mee. Ik heb een voorkeur voor kleinschaligheid, met respect voor mens, milieu en dier en echt genieten van de natuur. Dit lijkt hier niet helemaal het geval te zijn. De route zelf is wel schitterend. Mooie loopgraven, glinsterende heidepaadjes, natte en vochtige bos gebieden en het is prima aangegeven.

Helaas voel ik al snel wat irritatie in mijn knie. Mijn linker knie dient heel erg te wennen aan mijn nieuwe looptechniek. Na intense RUN’s zoals in Gent en van gister heeft hij tijd nodig om bij te komen. Mijn tijden zakken behoorlijk na een snelheid van tja 10,5 Km per uur. Voor mijn gevoel haalt iedereen mij in. Goed voor mijn EGO. Dit was even in de wolken geraakt na alle hoogtepunten. Nu tijd om hem weer op zijn plek te zetten. Als bijrijder. En zeker niet als piloot. Dat is altijd mijn hart en ziel. Na zo’n 6 KM heb ik er echt moeite mee. Dit loopt niet lekker. Ik kan er niet van genieten. Zal ik afstappen? Tja waarom niet. Life is a marathon, not a sprint. Ergens krijg ik een ingeving. Ik besluit om heel ontspannen te gaan hardlopen. Met een tempo van nog geen 6 minuten per km. Voor mij doen behoorlijk traag. Stapje voor stapje zet ik mijzelf in beweging. En ja, het gaat op deze manier wel goedkomen. De wedstrijd zal ik niet winnen. Uitlopen doe ik hem zeker. Een keer stop ik kort voor wat losmaak/ rek oefeningen.

Na de wedstrijd komt een jonge knaap uit Aalten naar mij toe. Lekker gelopen vroeg tie? Nou kon beter antwoordde ik. Hij was geschrokken toen die mij zag rekken. Ik begrijp het. Ik hou niet van smoesjes of excuses. Mijn lichaam kan op dit moment nog niet elke dag presteren waarbij ik dezelfde spiergroepen aanspan.

Leermomenten dien je dankbaar voor te zijn
Niettemin na wat zoete mandarijntjes en het restant van mijn kokoswater loop ik terug naar de auto. Tijd om te herstellen en rustig aan te doen. Ik zeg heel stil dank je wel tegen mijzelf. Bij elkaar toch weer ruim een marathon afstand. En voordat ik het vergeten was. Vorige week sloot ik mijn 1^e marathon van het jaar af. Ik ben nog wel eens verrast door alle progressie. Als je elke dag 1% groei meemaakt. Tja op jaarbasis is dat giga. Doe dat maal 3 jaar en je leven gaat compleet transformeren.

En dat smaak weer naar meer. Want ik voel me zielsgelukkig en gezegend. Ik besluit deze week om dinsdagmiddag richting Soest te fietsen. Zo ontdekte ik vorige week het airborne museum van Oosterbeek.

Airborne Museum at Hartenstein - Het museum over de Slag om Arnhem

Nu is het tijd om het museum mee te maken op de voormalige vliegbasis. Het is een aardig stuk. Bijna 2 uur, in de gietende regen. Ik zet door, zoals altijd. Aangekomen kijk ik mijn ogen uit. Wat een gaaf terrein he. Ik fiets eerst verkeerd. Zo kom ik uit bij een restaurant. Hmm dat is niet oké. Een stukje verder voelt aangenamer. In mijn enthousiasme trek ik mijzelf de fiets weer op. De wegen zijn spekglad en zeker het gedeelte waar voorheen de start en landingsbaan was. Ik glijd uit en val behoorlijk. Precies op dat `nare` plekje op mijn linkerknie. Wat heb ik hiervan te leren?

Eye opener.
Zo zag ik op wat foto’s van het Trail Running Event dat ik nog behoorlijk op mijn linker hiel landde. Innerlijk gaat er een gevoel door mij heen. "van zal er door de val iets “recht” zijn gezet" Scheelt weer een operatie. Misschien een hele vage gedachte. Het is nu in ieder geval beurs, schaafwonden en het brand behoorlijk.

Innovatief museum met respect voor de helden.
Geen reden om niet naar het museum te gaan. Wat heb ik hier genoten. Als een klein kind voel ik me zo blij. Ik wil altijd alles weten en beleven. Echt een groot kind. Zoveel opgestoken van de historie van onze krijgsmacht. Welke oorlogen er geweest zijn. Hoe Nederland vanuit het verleden kon profiteren van al dat water. ( toen er nog geen vliegtuigen waren) Ik had er nooit bij stil gestaan. Men oh men, dit zou ieder kind en ouder dienen te weten. Het museum is ingedeeld in grofweg twee segmenten. Op de eerste verdieping kun je vooral inzicht, kennis en inspiratie op doen. Educatief zeg maar. Een aantal verhalen van oude strijders kun je meekrijgen. Kippenvel kreeg ik. Mensen die hun leven op het spel zetten voor vrijheid. Dat zijn toch helden. Ze lijden mogelijk eerst als martelaar. Wie doorzet en enig geluk aan zijn/haar zijde heeft wordt erkend en beloond voor zijn inspanningen.

Op de begane grond vind je enorme aantallen oude vliegtuigen, helikopters, voertuigen zoals tanks, transportwagens en wat allemaal niet meer. Ik kijk mijn ogen uit. Hoe gaaf als je hier mag werken en educatief kan bezig zijn. Andere iets willen leren.  Puur ter inspiratie.

Nationaal Militair Museum | Beleef militaire avonturen | Een stoer dagje uit (nmm.nl)

Geen belangstelling om voor defensie te werken?
Defensie heeft een tekort een nieuwe mensen. Misschien dienen ze is te denken om een ander soort rolmodellen naar voren te schuiven. Personen die inspireren en motiveren uit authenticiteit en iets overwonnen hebben. Die de jeugd kan enthousiasmeren om deze betekenisvolle richting op te gaan. Uit liefde, uit respect, uit vrijheid.

Zou ik mijzelf bedoelen?
Wie weet ooit. Als ik gevraagd word zou ik er zeker over nadenken. Wel op mijn manier. Ik heb een duidelijke visie hoe ik dingen zie en waar het heen dient te gaan. Geef mij vrijheid en toon geduld en ik leid een gigantisch nieuw gezelschap op aan jonge knapen en meiden. Overigens niet in mijn eentje. Medestrijders zullen zich melden. Allemaal daadkrachtige en energieke types zoals ik. Ieder met zijn eigen specifieke rol.

Toen ik terug fietste naar Ede luisterde ik naar SkyRadio. Dat doe ik vaker. Of ik luister naar hele energieke, en hoog vibrerende techno muziek op Soundcloud of naar hele liefdevolle en vaak liedjes die een nostalgisch gevoel binnen brengen. Zo nu ook. It’s my life van de band Bon Jovi komt langs. De groep is meer voor mijn tijd. Toch vond ik ze geweldig. Dit nummer en vooral Livin on a prayer. Kippenvel. Voor de jeugdige lezers.  Check dit filmpje. Dit is toch werkelijk grandioos. Thats energy en high vibration.

Bon Jovi - Livin' on a Prayer (Hyde Park 2011) - YouTube

It’s my life is echt op mijn lijf geschreven. Ik ben eigen-wijs, eigenzinnig en markant. Iemand die je niet veel tegenkomt. Je kunt me raar vinden. Dat klopt inderdaad. Ik doe echt waar ik zelf zin in heb. Uiteraard met structuur, toewijding en heel veel discipline. Niemand krijgt mij in een houtgreep, wat je ook probeert. En geloof mij dat hebben er heel wat geprobeerd. Zelfs met laffe,(groeps) aanvallen zonder enige compassie en mededogen. Was dit echt alles wat ze konden heb ik wel eens gedacht? Pff kom maar op. Ik zal de strijd op punten winnen als het einde nadert. ALTIJD.

Bon Jovi- it´s my life acoustic live - YouTube

“de mooiste”
Dit weekend staat de marathon van Rotterdam gepland. Een plaats waar ik mooie en minder mooie herinneren aan heb beleefd. In het verleden was ik een echte aanhanger van Feyenoord. Nou als er een club kan lijden is Feyenoord het wel. En altijd weer strijden en doorzetten. Nu volg ik voetbal niet zo meer. Ik zal altijd een warm hart dragen voor deze prachtige en intense voetbalvereniging.

NN Marathon Rotterdam

In verleden werkte ik ook een tijd in deze stad. Ik zou het bijna vergeten. Ik heb 17 jaar in de verzekeringswereld gezeten. Een kleine 5 jaar werkte ik voor een tamelijk bekende verzekeraar  Voor onze tak hadden wij een klein kantoor op de Boompjes. Een unieke locatie. Het laatste jaar bij hen was niet het allerleukste jaar. Gelukkig kon ik mijn plezier vinden in ritjes van Ede naar Rotterdam. Werken op die locatie en zo dicht bij mijn klanten in de buurt zijn. Veel brokers zijn gevestigd in Rotterdam en omstreken. Al met al heb ik er veel van geleerd. En die kennis in deze branche kan ik zeker gebruiken in mijn visie, toekomstplannen. Als er een bedrijfstak en haar beleidsbepalers nodeloos toe zijn aan verandering en verbetering is het deze wel. Een aantal jaar later loop ik dit weekend in de buurt een marathon af en voel ik me super vitaal en vol welzijn. Wie had dat toen ooit gedacht?

Ik slaap een paar nachten in Oostvoorne. In de buurt en toch redelijk in de natuur. Dichtbij het strand. Zo kan ik van tevoren en na afloop lekker mijzelf weer opladen. Want wat zal er een energie vrijkomen tijdens deze RUN. Ik ben zeer gevoelig. Anders gezegd, ik kan vrijwel alles (helder) aanvoelen. Dat gaat heel ver. Met positieve mensen zoals met een marathon krijg ik een giga shot energie tot mijn beschikking. Uiteraard andere ook van mij. Die deel ik met plezier, zeker voor positief ingestelde mensen die vooruit willen.

Ready?
Ik ben heel benieuwd hoe het gaat. Mijn doel is om een stuk sneller te gaan als  in Gent. Ik heb al aardig wat aanpassingen gemaakt. En daarbij het voelt dat ik nog grote stappen kan zetten. Stapje voor stapje.

Wederom een 10/15 minuten rapper zou TOP zijn. Daar heb ik mij nu al 2 weken op gefocust. Met of zonder zere knie. Belangrijkste is plezier maken en de techniek steeds beter omarmen. Afgelopen weken heb ik mij naast de looptechniek ook meer verdiept in sport voeding. Ik kocht af en toe nog wel eens een dadelreepje bij de EKOPLAZA/ ODIN.

Iets wat als je er eens goed voor gaat zitten en in verdiept prima zelf dient te kunnen maken. Daarbij alles wat ik zelf maak is met liefde. Ik koop biologische, duurzame producten in. Ik gebruik zo duurzaam mogelijke pannen en dergelijke. Ik maak gebruik van filterwater en draai altijd mijn eigen opbeurende of liefdevolle  muziek als ik kook. Kortom een grote bliss gevoel bij de bereiding. Dit draagt 100% bij aan iemands groei en ontwikkeling.

Zo las ik laatst een inspirerend boek van een ULTRA Runner. Mooie vent, leuk verhaal. Alleen wat weinig plaatjes bij zijn recepten. Daarbij hij en ik verschillen in persoonlijkheid. Hij is een pure VEGAN en ik eet PERSOONLIJK. Wat is dat eigenlijk?

No Meat Athlete, Revised and Expanded (ebook), Matt Frazier | 9781631596261 | Boeken | bol.com

PERSOONLIJKE VOEDING
Nou ik eet en drink alleen dat wat mij vitaliteit en welzijn geeft. Daar heb ik eerst opleidingen voor gevolgd en toen ben ik gaan testen en experimenteren. Op basis van de input en kennis die ik daar opdeed. Alleen op locatie stap ik af. Door dat in te nemen wat goed is voor jou, sterk je aan. Een broodje gezond is namelijk niet gezond en zeker niet voor iedereen. Het is de hoogste tijd dat we een voor een wakker gaan worden. Weer een strijd die ik graag aanga.

Lets do this Gerwin!
Net zoals de marathon van Rotterdam. Ik hou van afzien. De fysieke, mentale, energetische en spirituele inspanningen die nodig zijn om dit kunnen afronden. En ik vind het heerlijk om mijn verhaal te delen. Hoe leuk als ik dit over enige jaren teruglees en observeer wat er allemaal is verandert.

Share to inspire and motivate.