Glooiende heuvels in Gulpen en beleef the Dutch Mountain Trail

Kijkend naar een groen heuvelachtig gebied met frisse lucht, puur en helend bronwater begin ik aan mijn nieuwe blog. Ik zit op dit moment in Bad Orb. Een piepklein dorpje ten noordoosten van Frankfurt. Ik doe morgen mee aan een OBSTACLE_MUD_WATER RUN in de buurt. Een echte liefhebber dus want het is vanaf Ede zo’n 4-5 uur reizen. Ik zoek de plekjes wel uit zeg. Ik zou hier wel 150 kunnen worden. Sowieso is dit gebied bekend door een kuuroord. In Duitsland zijn er meer van deze magische plekken. Ze zeggen dat het water heilig is. Ik geloof daar wel in. Water kan echt heel heilzaam zijn. Zeker zo dicht bij de bron.

Mooie landschappen.
De afgelopen week stond eindelijk weer is in het teken van mooie RUN’s. Een kleine terugblik neemt me mee naar vorige week. Omdat ik de Dolomiti di Brenta ga beleven mocht ik “for free” meedoen aan de Koning van Spanje Trails. Dit is een drie daags TRAIL evenement in Gulpen wat nu voor ik meen de 9^e keer wordt gehouden.

SALOMON Koning van Spanje Trail 2022 | MudSweatTrails

Echter ik heb maanden geleden besloten om mee te doen aan de marathon van Salzburg. Waarom Salzburg? Tja geen idee. Ik zat na Verona behoorlijk in de FLOW en werd enthousiast gemaakt. De marathon meemaken en vervolgens wat dagen gaan hiken in de buurt. Dat was mijn insteek.

Shit happens.
Dingen lopen wel eens anders. Mede door een bericht van een oud teamgenootje. Bij onze voormalige trainer/coach is een vorm van kanker geconstateerd. Dat gun je niemand. Zeker niet iemand die veel voor ons gedaan heeft. Mooi dat iemand het initiatief nam en de groep weer bij elkaar bracht. Een etentje zou net op deze vrijdag gepland staan.

Dat komt dan nu wel goed uit. Zo kan ik de trip naar Salzburg uit mijn hoofd zetten. Daarnaast zou ik nu wel de TRAIL RUN in Gulpen kunnen beleven. Ik ben vorig jaar nog in de buurt geweest tijdens de Dutch Mountain Trail. Ik vond Gulpen toen niet zo veel aan. Even kijken hoe de vlag er dit jaar voor staat.

Hoe sta ik ervoor?
Aan iemand van de organisatie geef ik mee dat ik de zaterdag mee kan doen. Eventueel ben ik, als ik me goed zou voelen ook bereid om zondag nog een RUN mee te maken.  En mijzelf helemaal te testen wil ik de maandag en dinsdag wederom de Dutch Mountain Trail gaan ontdekken. Nu alleen zo veel mogelijk TRAIL RUNNEND en binnen twee dagen. Hmm dat zijn zo’n 50 km per dag. Verdeeld over vier dagdelen kan dit lukken. Als escape zou ik altijd delen kunnen wandelen.

Eerst nog eten met het mijn oude teamgenootjes. Normaal ben ik niet zo van sentiment en dingen ophalen uit het verleden. Ik leef echt bij de dag. De geschiedenis is wat die is. Dat was een hele andere Gerwin. Van die persoon is helemaal niets meer over. Niettemin, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om niet te gaan. Ik fiets vrijdag avond eerst naar de plek waar ik deze kanjers van weleer tref. Sommige heb ik echt al tientallen jaren niet meer gezien. Ergens is het leuk om elkaar weer te treffen. Ik heb een paar mooie gesprekken en nadat ik mijn pasta op heb neem ik afscheid van de mannen. Ik ga mijn spullen pakken thuis. Die had ik al klaar gelegd. Op weg naar het station. Via Utrecht naar Sittard. Om daar de Arriva te nemen richting Heerlen. Verwachte aankomsttijd ligt rond 23.30. Poe dat wordt een kort nachtje.

De rauwe stad Heerlen.
Heerlen ligt redelijk in de buurt van Gulpen. Eerlijk is eerlijk, ik had liever daar nu overnacht. Alleen alles was volgeboekt. Voor mij rest nu een v.d. Valk. Poe, dat is niet mijn ding meer. Heel benieuwd hoe ik zo’n groot en traditioneel hotel ga ervaren. Aangekomen op het station neem ik een taxi. Kort ritje van 15 minuten en even later lig ik al te snoezen in mijn bed.

Ochtends na een zeer korte nachtrust word ik om 5 uur wakker. Zoals altijd. Ik voel  mij een pot VITAAL en in de FLOW. Alsof ik deze 4,5 uur het licht heb gezien. Ik voel me anders. Niet iets om eenvoudig uit te leggen. Met de ademhalingsoefeningen merk ik het ook. Alsof ik in een focus stand sta om 4 dagen totaal te vlammen. Wat ga ik allemaal beleven?

Start de dag met zoetigheid
Rond 06.30 kan ik ontbijten. Ik pak wat zoete dingen eruit. Gedroogde dadels, pruimen, abrikozen. Uiteraard wat yoghurt met noten, zaden, granola. Wat vers fruit. En een paar dubbele espresso’s en een kopje munt thee. Ik heb de dagen ervoor aardig wat extra koolhydraten genomen. De ochtend voor een RUN doe ik rustig aan. Niets is zo vervelend om met een zwaar gevoel aan de start te verschijnen.

Het trainen van hoogtemeters
Er staat 45k gepland met 1.250 hoogtemeters. Uhm ik heb afgelopen woensdag pas voor het eerst dit jaar serieus hoogtemeters getraind. Dit tijdens de N70 TRAIL nabij Berg en Dal. Een kleine 14k met 500 hoogtemeter. Dit bleek een intens rondje te zijn. Zelfs de super steile stukken probeerde ik TRAIL RUNNEND te ondernemen. Ik ben ergens wel benieuwd hoe dat tijdens echte RUNS gaat. Gevoelsmatig lijkt me dit (nog) niet verantwoord. Je dient je energieniveau op peil te houden. Sommige stukken kun je gewoon beter lopen.

Ik dwaalde af. Waar waren we gebleven. Ooh ja. Vandaag een mooie uitdaging gepland. Ik had de hele week in mijn hoofd om 22k met 800 hoogtemeters te gaan meemaken. Nu ik mijzelf zo lekker voel besluit ik toch voor de 45k te gaan.

Heerlen> Wandelen> Bus> wandelen> Start.
Om bij de start te komen dien ik nog een hele route te overbruggen. Eerst een klein half uur wandelen naar het busstation. Vanuit daar een kleine 45 minuten om in Gulpen uit te komen. Vanuit het station is het weer een klein kwartiertje wandelen om bij de start aan te komen.

Het is werkelijk waar een schitterende dag voor TRAIL RUNNEN. Het landschap in Zuid Limburg en zeker hier is UNIEK. Wat een geweldig heuvelland. Het inchecken bij de “balie” gaat soepel. Ik ga de 45 k beleven. Ergens heb ik alweer wat bravoure. Ik vraag direct of ik morgen ook mag lopen. Welke wil je doen? Nou ik voel me heerlijk, dus verwacht de 30k.

First things first.
Rond 09.30 klinkt het startschot. Een mooie groep aan RUNNERS staat klaar. Niet te druk, niet te rustig. Het voelt goed aan. De eerste 1 a 2 k gaan tergend langzaam. We lopen in een groot treintje. Ach misschien goed om even te wennen aan de heuvels. Daarbij dit geeft mij tijd en ruimte om mijn ademhaling op orde te krijgen. Hoe rustiger ik deze kan krijgen, hoe effectiever ik deze RUN kan mee maken.

De route lopen we op GPS. Op mijn horloge kan ik deze bekijken en krijg ik door hoe ik dien te lopen. Het is een magische route door stukken heuvelland, akkers, bossen, heide, paadjes, en wat allemaal niet meer. Ik loop eenvoudig, niet te snel. Ik weet dat ik hierna nog 3 dagen wil meemaken. De afgelopen weken heb ik gemerkt dat ik vaak te veel geef. Elke RUN wil ik maximaal presteren. Dat is helemaal niet nodig en is niet efficiënt. Nu ik meer varieer en luister naar mijn gevoel merk ik direct het verschil. In deze RUN ligt mijn gemiddelde hartslag veel lager dan normaal. Ik schat op zo’n 70/75 % als normaal. Ideaal om lange, zeer lange ULTRA RUNS tot een goede einde te brengen.

De "feniks" is op.
Een klein smetje is dat mijn horloge na 22 k vastloopt. Vermoedelijk is de batterij te snel opgegaan. Dit is mijn eigen schuld. Ik heb allerlei hulpmiddelen ingeschakeld zoals piepjes bij een bepaalde cadans. Idealiter ligt deze bij mij rond de 87. Met een DATA podje haal ik allerlei informatie uit mijn oefeningen. Echt leuk is het niet. Ik loop liever op gevoel. Misschien wilt het Universum mij dat ook wel duidelijk maken. Want niet alleen loopt mijn horloge vast. ( en daardoor weet ik niet waar ik heen dien te gaan).
Mijn DATA podje raak ik daarnaast kwijt. Pff, ik zit in mijzelf te lachen. Dit maak ik nu constant mee. Ik kan het vaak niet verklaren wat er allemaal gebeurd. Magisch en wonderbaarlijk tegelijk.

To follow
Ik loop de RUN uit door lekker achter andere RUNNERS aan te gaan. Als een soort van stille volger doe ik mijn ding. Ik geniet van wat ik zie, ruik, hoor, voel en beleef. Qua voeding gaat het ook prima. De GELS passeren makkelijk mijn keel. Ik drink genoeg water. Gekscherend zeg ik tegen een passant. "Op deze manier zou ik ook de 80k kunnen meemaken" Als ik eenmaal de gang te pakken heb dan ben ik niet te stoppen. Door niemand.

Na afloop van deze prachtige tocht voel ik mij voldaan. Wat een energieke mensen doen hier aan mee zeg. Ik voel me er echt thuis. De rest van de dag probeer ik zo snel als mogelijk te herstellen. Kortom heel veel water drinken, goed rekken en strekken en rustig aan doen. Ik val op tijd in slaap. Morgen weer nieuwe dag.

En hoe. Want ik begeef mij nog steeds in een bijzondere gemoedtoestand. Ondanks een pittige RUN. Zeker voor mij, want ik had eigenlijk nog geen enkele hoogtemeters getraind. Anyway. Het voelt goed. Ik bereid me verder voor, neem ik wederom een zoet ontbijtje en na rond 07.30 ben ik helemaal ready.

Time to play again.
Ik loop wederom naar de bushalte toe. Daar aangekomen krijg ik een apart gevoel. Het is zondag, het zou kunnen dat de bus niet rijdt. Nou hij blijkt wel te gaan, alleen een uur later. Tja dat ga ik niet redden. Ik beweeg rapper met mijn tas richting het station. Hopelijk zijn de taxi chauffeurs al wakker. Dat blijkt niet zo te zijn. Er is helemaal niemand. Het lijkt wel een spookstad. En nu?

Ik loop richting een koffiebar en vraag of zij iemand kunnen bellen die mij wil vervoeren. Gelukkig krijgt ze iemand te pakken. Hoppa en 10 minuten later zit ik in een taxi richting Gulpen. De rit nodigt uit tot een mooi gesprek over het verleden, het leger, de regio en voor ik het weet ben ik al aangekomen in Heuvelland. De rekening is even schrikken. Naja gauw vergeten en door.

Nieuw route, nieuwe beleving.
Ik kan gelukkig meedoen aan de 30k. Opnieuw een mooie belevenis. De opkomst is behoorlijk. Het zonnetje straalt wederom. Het is behoorlijk warm. Niet zeuren, ik ga er weer voor. Ook deze TRAIL is prachtig opgesteld en bedacht. Er zitten echt uitdagende stukken tussen. Goed blijven opletten dus. Een klein foutje kan fataal zijn. Toch heerlijk om zo bezig te zijn. Je kunt je hoofdje echt helemaal leegmaken. Gewoon ZIJN. Dat is echt een heerlijk gevoel.

Na afloop heb ik gek genoeg nog voldoende energie over. Ik zou bijna spijt hebben dat ik vrijdag niet heb meegedaan. Daar had ik een night RUN kunnen meemaken. Dat zou een ULTIMATE medaille hebben opgeleverd. Helaas ik kon niet. En eerlijk gezegd, ik twijfelde ook of ik al zo ver zou zijn.

Lokale verwennerijen en de stad van de STREET-ART.
Ach ik ga nu voor een ULTIMATE 2.0. Want hierna nog twee dagen de DMT ondernemen is ook niet misselijk. De zondagmiddag gebruik ik om lekker te gaan eten in Gulpen. Ik trek een heerlijk restaurant aan.

Vlaamse Goesting in Gulpen | Welkom

Ik geniet van een super lekker aspergesoep, een vers bereide pasta met witte en groene asperges en afsluitend een zalig toetje. Het leven kan echt heel fijn zijn. Eenmaal weer terug in Heerlen besluit ik om na een welverdiende douche door de stad te wandelen. Ik heb nog niet genoeg meters gemaakt nietwaar.

Heerlen staat tegenwoordig bekend om haar STREET-ART. Het is echt overal te vinden. Dat is mooi aan een stad die jarenlang niet bekend stond als het fijnste plekje op aarde. Men heeft na het sluiten van de kolenmijnen zichzelf opnieuw dienen uit te vinden. Ze zetten nu vol in op o.a. duurzaamheid, groen, cultuur en geschiedenis. Er is veel ruimte voor creativiteit en innovaties. Ik zou er niet raar van opkijken als dit over 5-10 jaar the place to be is in Limburg. De tijden van weleer komen terug. En dat verdienen deze mensen ergens ook wel.

Ontdek the Dutch Mountain Trail. (DMT)
Maandag ochtend begint zoals alle dagen aanvangen. Mijn lichaam houdt zich nog prima. Ik heb er nu 75k opzitten. De DMT bedraagt zo’n 100 km. Ik heb er zin in. Rond 08.30 check ik uit. Ik laat mijn tassen vervoeren naar Gulpen. Zoals jullie nu weten reis ik licht. Ik heb alleen een trail vestje aan. Daar doe ik het broodnodige in. Ik maak weer lekker een wandeling naar het station. Daar neem ik de trein naar Eygelshoven. Volgens mij is dit gewoon in Kerkrade. Ik loop de route wederom op gps. Ergens rond 09.50 start ik. Ik kom al gauw twee andere RUNNERS tegen die ik later weer in Gulpen zou gaan ontmoeten.

De TRAIL van vandaag gaat van Kerkrade via allerlei pittoreske dorpjes en landschappen, bos en heuvellanden naar Vaals. Om daar even te lunchen en uiteindelijk aan te komen in  het glooiende Gulpen. Ik heb mijn TRAIL stokken meegenomen. Laat ik het eens testen. Het zou 20% kunnen besparen op mijn energie.

Mentaal getest worden.
De ochtend RUN gaat wel lekker. Ik passeer al gauw de eerste steile berg. Als cadeau krijg ik een mooi uitzicht. Even bij stilstaan en weer verder. Ik merk wel dat het WOW gevoel wat weg is. De route lijkt op de RUN’s  van het weekend. Dit is opzicht niet erg. Ik vind het toch heerlijk om te bewegen en te beleven. Daarbij RUN ik nu echt in mijn uppie. Twee dagen lang met minimaal 100 km. Dat zijn niet alleen fysieke testen. Dat zijn vooral mentale uitputtingslagen. Dat doe ik bewust. Als ik dit in mijn eentje met succes kan ondernemen. Dat opent de weg naar nog intensere afstanden. Ergens ben ik toch blij als ik Vaals bereikt hebt. Ik heb zoals altijd een gigantische trek gekregen. De spoeling is wat dun qua lekker eten. Een vers bereid soepje en spaghetti met tomatenpastasaus gaat er nochtans wel in.

De middag RUN is pittig. Een mooie training voor mij. Want normaal doe ik het middags rustiger aan. Dit keer dien ik de uitdaging aan te gaan. Met een vol buikje en slechts een half uur rust. Ik kan het nog opbrengen om veel stukken TRAIL RUNNEND te doen. Alleen de echt steile stukken wandel ik. Of heel licht TRAIL RUNNEN met de stokken. Het is even wennen. Al voel je direct een verlichting optreden.

B&B in het zicht.
Rond 17.30 bereik ik mijn bestemming. Een voormalig chocoladefabriek. Hoe leuk is dat. Ik word hartelijk welkom geheten door de eigenaren. Hele vriendelijke mensen die mij goed als mogelijk willen helpen. Super gastvrij. Ik geniet van een koud watertje en wat chocolaatjes. Ahh wat heerlijk zeg. Ik vond het vandaag een pittige dag. Ik begin nu zo links en recht wel iets te voelen. Dat is ook niet gek. Het is een groeiproces en dat betekent de randjes opzoeken.

Bed and breakfast vakantieappartement Gulpen Zuid-Limburg (auwsjoekelaatfabriek.nl)

In de avond zoek ik wederom mijn favoriete adresje op. Ik had beloofd om terug te komen en de avond kaart te gaan testen. Zo gezegd zo gedaan. Ik neem echt de meest verrukkelijke gerechten. Een trio van o.a. kabeljauw en een soepje. Of te denken van zeewolf met gestoomde groente en een passend sausje erbij. Een subtiel ijsje voltooid deze dag.

De laatste TRAIL dag is aangekomen.
Dat is maar goed ook. Mijn MIND & SOUL willen nog wel. Mijn BODY  heeft behoefte aan rust. Ik geniet nog even van een gevarieerd ontbijt. De tassen zijn gepakt en worden door de mensen van de B&B naar Maastricht gebracht. Ik doe hetzelfde, alleen ter voet.

Ik beweeg minder makkelijk als de dagen ervoor. Ik heb ook iets minder passend gegeten. Het voelt allemaal wat minder prettig. De RUN vandaag is verdeeld in twee delen. Het eerste stuk, zo’n 35 K naar Eijsden. Daar pak ik het pondje en dan is het nog zo’n 14 k naar Maastricht.

Tot aan Eijsden hou ik het redelijk. Het is een vorm van afzien geworden. Ik wil echt nog wel, alleen mijn benen en core werken niet echt meer mee. Ik haal nog een aardige snelheid, kan genieten van de omgeving en kom echt stukken helemaal niemand tegen. Als ik Eijsden bereik ben ik voldaan. Alsof ik klaar ben.

Verwen je zelf iets te snel.
Ik neem een super groot ijsje. Geniet daar met volle teugen van. Daarna, en ja dat is een rare volgorde ga ik ergens nog lunchen. Ik bestel heel veel water, een verse jus, een ijsthee en een poke bowl met vis. Na afloop merk ik dat dit geen goede combinatie is geweest. 

Het pondje zelf is wel leuk. Binnen een paar minuten ben je aan de andere kant. Het is echt gigantisch warm. Ik ben vergeten om  mijn watervoorraad verder aan te vullen. De laatste meters gaan in. Ik ga er voor.  Of toch niet. Ik voel al direct. Dit ga ik RUNNEND niet meer overleven. Ik ben op voor vandaag. Ik zie de bus telkens voorbij komen. Zou ik hem gewoon nemen? Ik heb niets te bewijzen.
Nee dat doe ik niet. Ik besluit om gewoon lekker te gaan hiken. Net zoals vorig jaar. Het laatste stuk doe ik wandelend. Ik geniet anders niet meer van mijn omgeving. Als ik de ENCI groeve heb bereikt ben ik blij dat mijn koffie stand er nog staat. Ooh ik heb zo’n zin in Kombucha en een FLAT WHITE. Just on time want een kleine 10 minuten later was ik de pineut geweest.

Elk uitzichtpunt is UNIEK.
De uitzichten zijn wederom subliem. Net zoals alle vergezichten die ik heb mogen ontdekken. De Dutch Mountain Trail is een waanzinnig gave route. Zou ik hem volgende keer in een dag doen? Nou ik heb er nu al minder van genoten als vorig jaar. We gaan het meemaken. Niets moet, alles mag.

Recovery day(s)
De donderdag en vrijdag herstel ik. Ik had me al opgegeven voor een OBSTACLE RUN in Duitsland. Dat zorgt voor veel uitzoekwerk qua Covid. Ik heb een PCR test nodig. Dus op donderdagochtend sta ik ik al vroeg bij het testcentrum. Het oogt wat rommelig. Ik denk dat de grootste drukte al geweest is. De laatste loodjes, althans zo voelt dat.  

Ik ben al blij dat ik andere landen in kan komen met een negatieve test. Ik verrek het namelijk om die boosters in mij te laten spuiten. Nadeel is dat dit kleine flut onderzoekje telkens EUR 80 euries dient te kosten.  Kijkend naar mijn programma is dit niet de laatste keer dat ik kom testen. Tenzij de rest de regels ook versoepeld zoals in Nederland.

We gaan het allemaal zien en meemaken. Het is nu tijd om te een 100 tal hindernissen te gaan overwinnen. Door de modder, in het water, af en toe in de lucht. Just play. Je hoort mij het vaak zeggen. Het liefst speel ik de hele dag. Het grote kind is wakker geworden en volgt zijn passie.