Find your own PATH.

Win or loose.  
Vorige week eindigde ik met bravoure. Ik zou de marathon van Maastricht wel even gaan uitlopen. Laten we starten bij de zaterdag. Want ik zou het bijna vergeten. Er stond een RUN van 35 KM gepland. Van het griepje had ik geen direct last meer. Ik maakte mijzelf klaar om naar Austerlitz te rijden. Lekker de batterij weer op te laden. Het leuke aan dit soort Trail Runs is dat je nog kort voor het event de afstand kan aanpassen. Ik had ook gewoon 15 of 25 kunnen doen. Handig zo eigenwijs zijn?

Mijn eigenwijsheid is ook een enorme kracht. Ik vraag me altijd af of het beter en efficiënter kan. Altijd de WHY and HOW. Het schrikbeeld van mensen die van controle, stabiliteit en uniformering houden. Ik ben compleet het tegenbeeld. Nu snap je dat ik ook nooit meer onder iemand kan werken. Het nadeel is dat ik ook wel is op mijn bek ga. Het hoort er bij. Mijn motto is. Hoe dieper mijn dalen en teleurstellingen. Hoe groter mijn daden en hetgeen ik voor de mensheid kan bereiken.

Zelfs als ik pijn lijd. Want kort na de start kreeg ik steken onder mijn linker kuit. Dit komt door de nieuwe looptechniek. Men wat doet dit een pijn zeg. Dit had ik niet ingecalculeerd. En nu? Afstappen doe ik niet snel. Ik ervaar alleen totaal geen plezier. Nu had ik me voorgenomen om heel ontspannen te gaan TRAIL RUNNEN. Alleen nu loop ik als een schildpad, een manke te verstaan.

Struggle
Het wordt een enorme strijd tegen mijzelf. Ik merk ook dat ik niet lekker in mijn vel zit. Bij iedereen die ik tegenkom wil ik mijn verhaal vertellen. Beetje zielig doen. Want ja ahh ik heb 2 marathons in 3 weken behaald. En daarnaast  probeer ik lichter te leren lopen. Oh wat heb ik het zwaar zogenaamd.  

Ik baal van mijzelf. Mijn ego zit me nu echt in de weg. Ik besluit om weinig meer te zeggen. Rust, kalmte en stilte. Dat zou dat ego wel leren. En ja dit helpt wel. Ik word meer sereen. En blijf stug doorzetten. Kilometer na kilometer kom ik dichterbij. En rond de 4 uur heb ik de finish in zicht gekregen.

Een RUN die mij veel inzicht heeft gegeven. Want hoe ga ik met deze kwetsuur maandag een volgende intense afstand voltooien?
Even voor je beeldvorming. Ik heb voor mijn gevoel tijdens de marathon van Rotterdam te veel op mijn tenen afgezet. Dat heeft krampen veroorzaakt. Kortom een signaal dat ik nog niet juist beweeg. Ik ben op de goede weg. Want eerst landde ik vooral op mijn hiel. En daar ben ik niet de enige in.

Observeren is iets wat ik graag doe. Ik kan urenlang naar mensen kijken. Ik zou er een studie van kunnen maken. Dit doe ik ook als ik RUN. Veel RUNNERS lopen niet correct. Het ziet er lomp en zwaar uit. Vaak te veel op kracht gericht. Leuk als je een tiener bent. Maar wat als je ouder wordt?

Nieuw soort van educatie en onderwijs
Er zou meer tijd besteed dienen te worden aan juist leren (hard)lopen. Net zoals ik dit doe. Terug naar de basis. Uitschakelen van snelheid en afstand. Dat is zorg voor later. In mijn optiek is RUNNING een van de meest gezonde dingen om te doen. En dat kun je tot op zeer latere leeftijd nog prima ondernemen. Mits je de omschakeling maakt naar lichter leren hardlopen.

Met deze wijsheid besluit ik die middag nog om een maand “vrij” te nemen. Want ik kan de techniek alleen onder de knie krijgen als ik start vanaf het nulpunt. En geleidelijk aan dit uitbreid tot intense afstanden. Zo kunnen de nieuwe spiergroepen zich aanpassen en groeien. Later zie ik wel of dit leidt tot betere prestaties.

Zal ik vandaag starten met deze nieuwe strategie of dinsdagochtend?
De tassen worden ingepakt voor een trip naar het zuiden van het land. Maastricht is de bestemming. In de loop van zondagochtend loop ik naar het station. Eerst met de trein naar Utrecht. Overstappen en blijven zitten tot het eindpunt. Bij elkaar zo’n 3 uur. Geen issue voor deze nomade. Ik geniet van wat opzwepende muziek, een pasta-tje en af toe kijk ik naar buiten. Voor mijn gevoel ben ik in no time in deze kunstzinnige stad. Vorig jaar sliep ik in het Kaboom hotel.

Dit keer bij het onlangs geopende, groene en healthy zusje. Beide ketens maken deel uit van een innovatief concern. Waaronder ook Hotel Marienhage in Eindhoven.
Dit keer dus in een soort van trendy hostel. Het ziet er leuk uit. Mijn oog valt direct op een vintage fiets en van die oude foto toestellen. Mijn kamer is basis, schoon en heeft een uitzicht op de URBAN Garden. Ik word er blij van.

Trendy hostel in centrum Maastricht | Budget hotel The Green Elephant

Tijd om voor de zekerheid mijn naambordje op te halen. Voor het zelfde krijg ik het licht morgenochtend te zien. Ik kan zulke dingen nooit uitsluiten. Daar aangekomen ben ik zo aan de buurt. Het is een relatief kleinschalige marathon. Nog geen 1500 deelnemers las ik. Zou toch leuk zijn als dit over een x aantal jaar een booming marathon is. In dat geval dienen ze wel iets aan de route te doen. Want er zijn mooie(re) plekken in de stad die je kunt meenemen. Twee keer dezelfde ronde lopen getuigt van weinig creativiteit.

Ik besluit om terug te lopen naar het “drukke” stadsdeel. De zon straalt als nooit tevoren. Dit zijn echt zalige momenten. Maastricht kent op dit moment helaas nog niet veel duurzame en bio restaurants. Ach geeft ook niet. Ik kies die avond om te gaan eten bij restaurant Bijzonder. Het verhaal en de lay out spreken mij aan. Ik loop er graag een half uur voor om. Mooie route langs een stadspark, over een van de talloze bruggen en ik kom veel blije mensen tegen. Wie je diep van binnen bent, trek je aan. Heerlijk.

Gezond en biologisch uit eten in Maastricht bij Restaurant Bijzonder (bijbijzonder.com)

Bijzonder
Aangekomen bij Bijzonder voel ik me direct thuis. Binnen is geen plek. En nu? Nou buiten zitten. Het is stralend weer en voor iemand die graag straalt is dit een zegening. Ik zoek een plekje in de zon. Aan de voet van de Sint Pieterberg. Ik kan mijn “observeerpet” weer opzetten. Dit is echt een INTROVERT dingetje. Ik heb er lang over gedaan om deze kant volledig te accepteren. WHY?

Tja we worden opgevoed om allemaal heel sociaal, oppervlakkig en zogenaamd gezellig te zijn. Als je veel vrienden hebt, een functie met status en aanzien, een vrijstaand huis en een voor de buitenkant leuk gezin dan tel je mee. Tja wat een gigantische bull shit. Dat vond ik altijd al. Want hoe kan je nou fatsoenlijke relaties onderhouden als je liever populair wilt zijn? Kun je dan wel je zelf zijn of ben je constant bezig dat te zijn wat die ander van je verlangt? Is het niet doodvermoeiend om telkens een ander masker op te zetten? Weet je überhaupt wel wie je zelf bent? En wat zegt het over jezelf en je eigen liefde als je je waardering extern zoekt?

Mooie, diepgaande vragen he. Ik maak me er tegenwoordig niet meer druk om. Zo vond ik laatst een mooie quote van Heath Ledger. Wat een ge-weldige rol speelde hij als de Joker in een van de Batman films. Helaas veel te jong overleden na een mentaal ziekte bed.

“people think I’m anti social because I don’t join their conversations. The truth is. I don’t give a damn what they’re talking about most of the time”

Ik doe ook lekker mijn ding. En geniet oprecht als ik meer mensen tegenkom als ik. Hoe vreemder, hoe aantrekkelijker. Ik spot ze tegenwoordig zo. Zij mij ook. Alsof het in onze ogen staat geschreven. Het zit in de energie. Ik straal uit dat ik compleet mijzelf ben. En ja dat is een aantrekkelijke kracht. Tenminste dat vind ik heel fijn om bij een ander aan te voelen. Hoe smaakte het eten trouwens? Nou verrukkelijk. Echt magisch. De foto’s spreken boekdelen. En een heerlijke, nette en eigenzinnige bediening. I LOVE IT. Echt een aanrader als je niet van standaard houdt.

Doei ik het of doe ik het niet?
Maandag ochtend sta ik rond 05.30 op. Ik voel me prima. Zal ik toch nog een keer vlammen? Om 07.00 gaat het ontbijt buffet open. Eenvoudig maar healthy. Prima. Ik tref meer RUNNERS aan. Shit het begint te kriebelen. Ik voel aan mijn pootje. Tja kan het wel of kan het niet. Als ik mee doe dan ben ik er daarna een paar weken uit.

Terug in mijn oase kamer besluit ik om NIET mee te doen. Ik ga lekker nieuwe plekken ontdekken en besluit om eerst richting het ENCI gebied te gaan. Een keuze voor mijzelf op langer termijn en echt op gevoel. Al wandelend richting deze unieke locatie voel ik enige blijdschap. Ik wil weer genieten van in beweging zijn. De tocht zelf is divers. Ik kom zelfs Andre Rieu tegen. Mooi he als je mensen kan herkennen aan de stem. Aangekomen aldaar kijk ik wederom mijn ogen uit. Wat is de natuur bezig om een come back te maken. Al zie ik ook kansen. Enorm veel kansen. Als ik ondernemer was hier zou ik het wel weten. Wat een bak potentie. Niet de meest makkelijkste klus. Dat zijn zulke dingen nooit. Als je visie, geduld en vertrouwen toont kan je hier iets wonderschoons neer gaan zetten. Ik zal het zeker blijven volgen.

Na een stukje vlaai, een kombucha en een flat white is het tijd om te klimmen. Hoe leuk om hier te mogen ondernemen. Ik heb waardering voor deze eigenzinnige onderneemster. Gaaf zo’n knalrode. Food/ Drink Truck. Het uitzicht van bovenaf is magnifiek. De kleur van het water is bijzonder. Helemaal met dit stralende weer. Gelukkig zijn met de kleinste dingen. Ik word er steeds beter in om daar bewust tijd voor vrij te maken.  Avonds als ik terug ben in mijn kamer kan ik terugkijken op een paar mooie, betekenisvolle dagen.

Licht(er) leren hardlopen
Terug in Ede hou ik mij vast aan mijn strategie. Ik besluit woensdag weer is een RUN te maken. Dit doe ik op super lichte schoenen van ON. Met zulke schoenen ga ik vanzelf meer aan mijn techniek werken. Er zit haast geen zool op. Dus het voelt als op blote voeten hardlopen. Precies wat ik wil. Ik start gewoon met een paar setjes van 1 KM. Ja je leest het helemaal goed. De man die marathons uitloopt doet het nu anders. Vanaf scratch.

Ik focus op mijn gevoel. Bij elke verandering probeer ik aan te voelen of het resoneert of niet. Het is even een karwei om niet meer bezig te zijn met tijden en afstanden. Vanaf nu is het een avontuur qua proces. Geen idee wat ik allemaal ga tegenkomen. Ik neem mijn tijd om een passende looptechniek aan te leren. En dit is geen exacte kopie van hetgeen ik bestudeer. Ik haal er flink wat elementen uit die werken. En altijd hou ik een marge over voor eigen interpretatie.

Find your own path
Want dat is waar het mijn inziens om gaat. Je eigen weg vinden. Wat voor mij werkt, dat hoeft niet voor jou te werken. Het is een avontuur om dat uit te zoeken. Maar visualiseer jezelf als je dat op een gegeven moment gelukt is. Op eigen kracht. Met wat inspiratie en motivatie van iemand die ook de nodige struggles heeft gehad. En daar heel erg open in is.

En ik sluit niet uit dat er nog meer op mijn pad zullen verschijnen. Ik steek namelijk mijn nek uit. Mijlenver boven het maaiveld. En dat doe ik volkomen bewust. Ik zoek constant naar dat "magische" gebied wat uit mijn comfort zone ligt en niet te ver in mijn stress zone. Met lef, met moed en met een gezond portie aan nieuwsgierigheid. Daar ligt een oneindig potentieel. Alleen de weg zit vol groeven, barsten en soms zelfs een gapend gat.

Ik vertrouw erop dat ik het aankan. Ik heb alles nog weten te overleven. Tot een complete vernedering aan toe. Soms heb je dat nodig. Dat je ego, het valse zelfbeeld volledig wordt gekraakt. Je kunt het zien als een soort van bijna dood ervaring. Mijn oude leven stopte daar. Bewust of onbewust. Dat doet er niet eens toe. Het gaf mij de kans om een nieuw leven neer te gaan zetten. Weg uit mijn verleden.

Tijd om te gaan SHINEN. En nu eerst leren om licht, stijlvol en efficiënt (hard) te lopen.